Marko Čelebonović (Beograd, 21. novembar 1902 - Sen Trope, 23. jul 1986) bio je slikar. Osnovnu školu je završio u Beogradu, a srednju u Cirihu i Lozani tokom Prvog svetskog rata. Studije je započeo 1919. u Oksfordu, a diplomirao prava 1922. u Parizu.
Marko Čelebonović
Izvor: Spomen-zbirka Pavla Beljanskog
Godine 1922. došao je u vajarski studio Antoana Burdela u Parizu sa namerom da se posveti vajarstvu, ali je od 1923. počeo da slika. Maja 1925. po prvi put je izlagao svoja dela u Salonu Tiljerije (Salon des Tuilleries), a u junu iste godine je otišao u Sen Trope. Tu je radio uz Vijara, Sinjaka i druge.
Pre Drugog svetskog rata živeo je u Sen Tropeu. Godine 1937. imao je prvu samostalnu izložbu u Beogradu, dok je 1938. izlagao sa grupom "Dvanaestorica". Tih godina povremeno je posećivao Jugoslaviju; Beograd, crnogorsko primorje i srednjovekovne manastire. Iako je živeo u Francuskoj, ostao je blizak sa jugoslovenskim slikarima koji su povremeno posećivali Francusku (Sreten Stojanović, Marino Tartalja, Petar Lubarda).
Za vreme rata pripadao je francuskom pokretu otpora. U periodu 1948 - 1960, bio je profesor na Akademiji umetnosti u Beogradu. Često je izlagao u Parizu, Beogradu, Cirihu, Ženevi, Sarajevu, Skoplju i Nišu. Izlagao je i na kolektivnim izložbama jugoslovenske umetnosti u Francuskoj, Engleskoj, Belgiji, Italiji, Holandiji i Brazilu.
Čelebonovićevo delo je u stilu generacije francuskih umetnika iz 1930-ih. Ipak, njegova dela pokazuju balkanske i orijentalne karakteristike, naročito u žestini upotrebe boje, uzdržanim gestovima i masama ljudskih figura.
Marko Čelebonović. Šah. 1933.
Izvor: Spomen-zbirka Pavla Beljanskog
U razgovorima o svojoj umetnosti koje je tokom više decenija povremeno vodio sa bratom Aleksom, sa bliskim prijateljima, kolegama slikarima ili istoričarima umetnosti, Marko Čelebonović je naglašavao da je oduvek želeo da one najobičnije stvari svakodnevnog života otkrije i prenese upravo u njihovoj elementarnoj prirodnosti, da u jednostavnosti izvornog pronađe tajnu uzbudljivog, određeno raspoloženje prema samoj duši stvari. Živeo je sa predmetima na svojim slikama, nekada romantičarski strasno, nekada više lirski istančano, uvek duboko lično i iskreno, građanski odmereno i diskretno u ispoljavanju neposrednih emocija.
Čelebonovićevo slikarstvo, sa svim promenama koje su pratile najplodnije decenije njegovog stvaralaštva možda je najpreciznije odredio Miodrag B. Protić prepoznavši u celini onu liniju trajanja (unutar poetskog realizma), stanje realnog postojanja (iz stvarnog ili iz imaginarnog), pre nego sam impuls datog trenutka (estetike intimizma) - što je označio kao "supstituciju prethodnih trenutaka".
Za dopisnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti (SANU) izabran je 1958, za redovnog 1968. godine.
Izvor: Wikipedia, Muzej Zepter
